сачынене на тэму " каханне"
5-9 класс
|
Каханне -самае выдатнае пачуццё на земле.Мы нараджаемся , і ў нас ужо ўзнікае патрэба кагосьці любить.Сначала мы любім маму , тату , брата , сястру , жывёл , сяброў , настаўнікаў , любім прыроду , любім свой горад , сваю краіну.
Пагаворым аб любви.Ведь ў кожнага яна бывае , ці яшчэ будет.Любовь , што гэта такое? Гэта пачуцці , якія акрыляюць нас , нам хочацца видить таго , каго мы любім , нам хочацца , каб гэтаму чалавеку было камфортна і добра з нами.Любовь - гэта песня , якая льецца з нашай душы.
Паглядзіце на закаханага человека.Он адрозніваецца ад іншых і поглядам і бляскам у вачах.
Каханне здольная на многае, вельмі шмат на што.
Бо калі мы аддаем каханне , мы атрымліваем большее.Любовь можа перамагчы вайны , болезни.Может спыніць ад недарэчных учынкаў , можа натхніць на подвиг.Но ёсць людзі , якіх мы любім ўсё жыццё.
Як часта мы гаворым сваім блізкім людзям такія простыя словы: "Я , цябе люблю " . Мы спяшаемся кудысьці, кудысьці спяшаемся , бяжым , забываючы пра свае родных часам , аб тых дарагіх нам людзей, якія ўсё жыццё будуць любіць нас такімі , якія мы есть.Как часта мы гаворым сваёй маме пра каханне да яе ? Падысці , абдымі сваіх бацькоў і скажы , як моцна ты іх любіш , даказвай сваю любоў не толькі словамі , але і справамі.
Другие вопросы из категории
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.
нужно продолжение текста, на беларуском.
у минску есць музей валуноу. пад адкрытым небам ляжаць таустуны-валуны....
леса пачулася глухое туканне ног па мяккай зямле.Андрэй зирнуу на неба чорнае хмара висела амаль над им.