Падкрэсліць галоўныя члены, дапаўненне, азначэнне,
5-9 класс
|
акалічнасць
Другие вопросы из категории
Шыць, сшыть,весялиць, павесялелы, павяличаны, белы, перакладзены, зарослы, жытни.
У першы раз тэлебачанне з'явілася ў васьмідзесятых гадах. З пачатку малюнак на тэлевізарах было чорна - белае, а ўжо потым з'явіўся каляровыя тэлевізары . У той час мець каляровы тэлевізар значыла быць вельмі багатым . На сённяшні дзень амаль кожны мае ў доме вялікі , каляровы тэлевізар. На ім ідуць вельмі шмат тэлеперадач , фільмаў і мульцікаў . Адзін з маіх любімых мульцікаў гэта - " Маша і Мядзведзь" . У гэтым мульціку расказываетс аб дружбе маленькі дзяўчынкі з большьм , добрым мядзведзем .Самая цікавая серыя на маю думку гэта - " фокус покус " . У ёй распавядаецца аб чарговым прыгодзе Машы ў хатцы ў мішкі . Нягледзячы на праліўны дождж , Маша дабралася да свайго сябра , але мядзведзь як раз захоплена чытаў кнігу , ад якой проста не мог адарвацца. Паставіўшы малую каля каміна , каб яна абсохла , ён уручыў ёй кнігу пра фокусы , спадзеючыся , што Маша дазволіць яму дачытаць цікавую кніжку. Але не тут-то было ! Маша спачатку прачытала першую главу кнігі , затым выявіла ў доме мядзведзя зачынены куфэрак з прыладамі для фокусаў . І тут жа пачала спрабаваць усё запар. Спачатку Маша пачала павялічваць і памяншаць навакольныя прадметы , затым прымусіла венік ганяцца за лапамі мядзведзя , а потым начараваць мноства трусоў. Спадзеючыся , што яму ўдасца пабыць аднаму , мішка пагадзіўся прыняць удзел у фокусе са знікненнем , але трапіў на Паўночны Полюс . Але і тут яму не ўдалося дачытаць кнігу - з'явілася яшчэ адна маленькая дзяўчынка - копія Машы - якая захацела з ім пагуляць . Мне вельмі спадабаўся сюжэт і героі . Пасля прагляду гэтага мультыка ў мяне мяне адразу павышаецца настрой і хочацца смяяцца. Жадаю прыемнага прагляду .
Цецярук Вечар
Цецерука Цёмны
Цешыць Ноч прыводзіць,
Сябра-дзівака: Цецярук жа
-Я цябе Не прыходзіць,
З тваёй цяцерай Не заве
Запрашаю На вячэру
На вячэру. І ні сябра, Ні цяцеру
Читайте также
яшчэ летняе сонца толькі-толькі выглядала першымі праменямі з-за далягляду...Неўзабаве праз нейкія пятнаццаць-дваццаць хвілін луг уквеціўся людскімі постацямі і свежыя духмяныя пракосы роўныя і шырокія ляглі ў поперак яго. Часам каса ўзнятая кім-сьці каб памянціць так адлюстоувала сонца, што здавалася нібыта яркая маланка пранізвала паветра над лугом.
Маўклівай сцяной стаяла залацістае жыта схіліўшы амаль да зямлі ядраныя вазкія і спелыя каласы. Вецер гнаў з сасновага бора гарачы водар смалы змешанай з хмельным пахам спелай збажыны і разносіў яго на вакаліцы. Жытневыя хвалі не спяшаючыся збяглі з узгорку набягалі адна на адну і разбіваючыся ў нізіне адступалі назад заспакоеныя на нейкі момант.
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.
1.З міру па нітцы,..
2.Сем разоў адмерай,...
3.Новых сяброў не забывай,..
4.Дзе гаспадар ходзіць,...
5.Слова , як птушка,...
ХлебХлеб у хаце беларуса — гаспадар, у працы — сябра, а ў да-розе — таварыш.Ён галоўны на нашым стале. Беларусы заўсёды ставіліся да хлеба з вялікай павагай і пашанай.Для беларусаў вялікім грахом лічылася скідваць на падлогу хлебныя крошкі. Мы іх акуратненька збіралі, елі самі ці адда-валі птушкам.У Старажытным Егіпце сонца, золата і хлеб абазначаліся ад-ным значком — кружочкам з кропкаю ў ім. Сонца, золата і хлеб. Усё самае важнае. I ў нас гэтак лічылася. Толькі парадак быў крыху іншы: хлеб, сонца, золата. Бо словы «жыта» і «жыццё» маюць у беларусаў адзін і той жа корань.У беларусаў быў культ зерня, і людзі пакланяліся яму. Мы заўсёды помнілі, што кожнае зернетка старэйшае за нас, і ведалі, што яно вечнае. Яно тысячагоддзямі захоўвае ў сабе жыццё. Заўсёды гатова нарадзіць колас. Зярняты, знойдзеныя ў грабні-цах фараонаў, праз тысячы гадоў кінутыя ў зямлю, прарасталі і давалі ўраджай.