Галасы вясны Перад маим акном... Напишите все продолжение пожалуйста

яецца вата. Уцякала зіма ад вясны, Уцякала па рэках, азёрах, Лёд затрэскаў, закрэктаў, заныў, Здрадзіў лёд – і вада на прасторы. Толькі звон крыгалому ачах – Брод шукаюць бярозы-бяглянкі I трымаюць на ніцых плячах, Як дзяцей палахлівых, бусьлянкі. А вясна даганяла зіму; Заяц скочыў у лужу блакіту, Бо на хвост наступіла яму, I пралескі распырскаў, раскідаў. I ўцякала зіма ад вясны, Пад нагамі ламачча затлела, Парастрэсла па сьцежках лясных Сьнег апошні свой з ландышаў белых. Уцякала зіма ад вясны – Уцякала...

У панскі двор дзеля красы

Яны, бяздольныя, узяты

Ткаць залатыя паясы.

І цягам доўгія часіны,

Дзявочыя забыўшы сны,

Свае шырокія тканіны

На лад персідскі ткуць яны.

А за сцяной смяецца поле,

Зіяе неба з-за акна, –

І думкі мкнуцца мімаволі

Туды, дзе расцвіла вясна;

Дзе блішча збожжа ў яснай далі,

Сінеюць міла васількі,

Халодным срэбрам ззяюць хвалі

Між гор ліючайся ракі;

Цямнее край зубчаты бора...

І тчэ, забыўшыся, рука,

Заміж персідскага узора,

Цвяток радзімы васілька.

і гэта бачна ў гэтым вершы.

Гэты верш аб простым людскім шчасці. Аб тым, што шчасце складаецца не з чаго та звышнатуральнага, а з простых цудоўных рэчаў якія існуюць у паўсюдзённым жыцці.

Мне здаецца, што гэты верш цікавы тым, што ён напісаны ў форме звароту да чытача.

Я прапаную прачытаць гэты верш сваім родным, сябрам і наогул усім чытачам. Таму што, гэты верш не пакіне нас, чытачоў, абыякавамі. Асабіста мне верш многае даў і для разумення паэзіі Максіма Танка вытокаў яго непаўторнага таленту, і для больш глыбокага роздуму аб прызначэнні паэта, песняра бацькаўшчыны - нашай роднай Беларусі.