Цытатная характарыстыка герояу: туляги гарлахвицкага и чарнавуса з "Хто смяецца апошним"

Дзень выдаўся цёплы (па)красавіцку прыпякала сонца але быў моцны вецер. Ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі свістаў у яшчэ голых галінах прысад. Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. Хутка па…сыхалі дарогі на пя…чаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл гнаў яго ў напоўне…ыя в…сновай вадой ла…чынкі. На вышэйшых мясцінах дзе глеба па…сыхала аралі трактары. А з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег спрасаваны вятрамі дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі.
Саша (не)рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра а адтуль па чыгунцы.
Ісці было прыемна і лёгка.
Была хвіліна калі Саш… хацелася вярнуцца назад. Але ён а…чуваў што ісці назад будзе цяжка а яшчэ цяжэй будзе пасля думкі пра Жэню не дадуць яму н… сну н… спакою і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. Ды і нельга спыняцца на (паў)дарозе. Вунь ужо зусім недалёка лес. (Не)даходзячы да яго трэба павярнуць па шляху направа, мінуць (не)вялікі бор што ўразаўся ў поле вузкай касой а там і Ліпнікі. Бор гэты прасвечваўся з краю ў край бо навокал было шмат …чарнелых пнёў. Надзвычай роўныя і высокія (прыгажуні)сосны гойдаліся ад ветр… рыпелі і аднастойна і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (І. Шамякін).