ПОЖАЛУЙСТО!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! помогите словаутваральны разбор слов:
5-9 класс
|
Вандроуник,казки,прыказки,збиральник,беларускай,народнага,мудрасци,загадк
Вандроўнік - вандраваць(суф.)
Казка - казаць(суф.)
Прыказкі - казаць(прыст. - суф.)
Збіральнік - збіраць(суф.)
Беларускай - беларус(суф.)
Народнага - народ(суф.)
Мудрасці - мудрасць.
Загадка - загадаць(суф.)
Другие вопросы из категории
[а] ,[о], [у], [ в] ,[к], [м] ,[р].
пожалуйста помогите кто может!
Аб*ява
Увага!! Крама "Залаты пеунiк" прымае яйкi ад курэй.
Адмiнiстрацыя.
Помогите , буду очень благодарна!!!! ♥
Читайте также
вяликага горада.Тады Каця была цихай,хударлявай дзяучынкай.Яе вяликия,крыху сумныя вочы зусим па-даросламу глядзели на свет. За хатай пачынауся луг.Ён адразу пакликау малую да сябе,дау ёй мноства цикавых забау. У той дзень Каця ужо сабралася дамоу,як зауважыла над галавой маленькую шэрую птушачку,якая чамусьци кинулася ёй пад ноги у высокую траву.Ци не хворая яна?-падумала Каця. Птушка была не хворая.Высока над лугам кружыу вялизны каршун.Каця здагадалася,што драпежник хацеу схапиць бездапаможнае птушанё,и прыкрыла яго сваёй хусткай. З тае пары Каця ужо ведала,што не усё у прыродзе так лагодна и хораша,як здаецца. ЗАДАНИЯ: 1.Вызначце тып тэксту.Адказ абгрунтуйце. 2.Вызначце стыль тэксту.Дайце тэксту загаловак. 3.Напишице азначэнне прыслоуя.Прывядзице прыклады. 4.Пазначце над прыслоуями их разрад па значэнни. 5.Выканайце марфалагичны и словаутваральны разбор слова чамусьци,адразу.
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.