Змітрок Бядуля сцвярджаў, што шчасце не ў золаце. А ты як
5-9 класс
|
думаеш?
Я думаю, что Бядуля мае рацыю. Я поўнасцю з ім згодна. Для кожнага шчасце свае.. Хтосьці знаходзіць яго ў каханні, хтосьці ў сям'і, у сябрах. Некаторыя ўвогуле радуюцца ўсяму навокал : кожнаму праменьчыку сонца, кожнаму каменьчыку на дарозе.
Так, грошы зараз патрэбны ўсім, але матэрыяльнае багацце ніколі нікому не прыносіла і не прынясе шчасця. Таму ніколі не трэба на ім зацыклівацца. Грошы прыходзяць і знікаюць, але ёсць і скарб духоўны, які нас точна не пакіне. Увогуле, усе лепшае мы палучаем дарма: ласкавае слова ад матулі, абдымкі любімага чалавека, усмешку сябра.
Шчасце не ў золаце, сябры.
Другие вопросы из категории
Читайте также
і гэта бачна ў гэтым вершы.
Гэты верш аб простым людскім шчасці. Аб тым, што шчасце складаецца не з чаго та звышнатуральнага, а з простых цудоўных рэчаў якія існуюць у паўсюдзённым жыцці.
Мне здаецца, што гэты верш цікавы тым, што ён напісаны ў форме звароту да чытача.
Я прапаную прачытаць гэты верш сваім родным, сябрам і наогул усім чытачам. Таму што, гэты верш не пакіне нас, чытачоў, абыякавамі. Асабіста мне верш многае даў і для разумення паэзіі Максіма Танка вытокаў яго непаўторнага таленту, і для больш глыбокага роздуму аб прызначэнні паэта, песняра бацькаўшчыны - нашай роднай Беларусі.
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.
Не адразу ты пачынаеш разумець, што хараство не ў тваіх незямных марах, не ў тваім імкненні да выключнасці, а ў жыцці людзей і што людзі выпрацавалі самае прыгожае, высакароднае, карыснае, разумнае і ў навуцы, і ў мастацтве, і ў адносінах паміж сабой — у каханні, у сям"і.
1.конь вырвеца дагониш и зловиш а слова вырвеца не зловишь
2.На вулицах якую ен шукау пратоптана была не тольки сцежка але и дарога-прайшли машыны
3.Навошта нарадила ты меня мама на гэты свет,навошта люляла ночай не дасыпала,усе хатела каб я жыу,каб рос дужы,прыгожы,разумны
помогите пожалуйста назавтра очень надо!
1)хоць ён побач идзе,а руками не возьмеш.
2)доуги насок , тонки галасок,хто яго заб е ,той сваю кроу пралье