верш ивана мележа першы иней мои впечатления о нём ) пожалуста помогииите))

і гэта бачна ў гэтым вершы.

Гэты верш аб простым людскім шчасці. Аб тым, што шчасце складаецца не з чаго та звышнатуральнага, а з простых цудоўных рэчаў якія існуюць у паўсюдзённым жыцці.

Мне здаецца, што гэты верш цікавы тым, што ён напісаны ў форме звароту да чытача.

Я прапаную прачытаць гэты верш сваім родным, сябрам і наогул усім чытачам. Таму што, гэты верш не пакіне нас, чытачоў, абыякавамі. Асабіста мне верш многае даў і для разумення паэзіі Максіма Танка вытокаў яго непаўторнага таленту, і для больш глыбокага роздуму аб прызначэнні паэта, песняра бацькаўшчыны - нашай роднай Беларусі.

кто может написать (водвуг на верш, Слуцкия Ткачыхи)
сам верш:

яшчэ летняе сонца толькі-толькі выглядала першымі праменямі з-за далягляду...Неўзабаве праз нейкія пятнаццаць-дваццаць хвілін луг уквеціўся людскімі постацямі і свежыя духмяныя пракосы роўныя і шырокія ляглі ў поперак яго. Часам каса ўзнятая кім-сьці каб памянціць так адлюстоувала сонца, што здавалася нібыта яркая маланка пранізвала паветра над лугом.
Маўклівай сцяной стаяла залацістае жыта схіліўшы амаль да зямлі ядраныя вазкія і спелыя каласы. Вецер гнаў з сасновага бора гарачы водар смалы змешанай з хмельным пахам спелай збажыны і разносіў яго на вакаліцы. Жытневыя хвалі не спяшаючыся збяглі з узгорку набягалі адна на адну і разбіваючыся ў нізіне адступалі назад заспакоеныя на нейкі момант.