Перевод текста на белорусский язык
5-9 класс
|
всё что смог)))) Помнік Максіму усталяваны ў скверы перад тэатрам оперы і балета недалёка ад месца, дзе стаяў у якім і жыў пот. ён адкрыты дванаццатага сьнежня тысяча дзевяцьсот восемдзесят першага года ў дзень дзевяностагоддзя з дня нараджэння Багдановіча. на Бронзавая статуя паэта вышынёй больш за чатыры з паловай метраў ўсталяваная ў каля паўметра, п'едэстал з чырвонага тая Паэт, са скрыжаванымі на грудзях рукамі ў правай руцэ букет васількоў кветак апетыя ў яго паэзіі ў ракурсе фігуры, у задуменны скіраваны ў 1 д Яшчэ душэўны парыў, ўся сы любым да роднай беларускай зямлі помнік ўдала свя-зан з навакольным ландшафтам, арганічна ўвайшоў у ансамбль вуліцы Янкі Купалы. якую ён арыентаваны. (Ios) Мінск
Другие вопросы из категории
выбачайце, даруйце
На усходзе неба грае
Пераліўным блескам,
Сыпле золата над гаем
I над пералескам.
Чуць-чуць дрогне, праліецца
Чырвань на усходзе –
Гэта неба усьміхнецца
Людзям і прыродзе.
Читайте также
вяликага горада.Тады Каця была цихай,хударлявай дзяучынкай.Яе вяликия,крыху сумныя вочы зусим па-даросламу глядзели на свет. За хатай пачынауся луг.Ён адразу пакликау малую да сябе,дау ёй мноства цикавых забау. У той дзень Каця ужо сабралася дамоу,як зауважыла над галавой маленькую шэрую птушачку,якая чамусьци кинулася ёй пад ноги у высокую траву.Ци не хворая яна?-падумала Каця. Птушка была не хворая.Высока над лугам кружыу вялизны каршун.Каця здагадалася,што драпежник хацеу схапиць бездапаможнае птушанё,и прыкрыла яго сваёй хусткай. З тае пары Каця ужо ведала,што не усё у прыродзе так лагодна и хораша,як здаецца. ЗАДАНИЯ: 1.Вызначце тып тэксту.Адказ абгрунтуйце. 2.Вызначце стыль тэксту.Дайце тэксту загаловак. 3.Напишице азначэнне прыслоуя.Прывядзице прыклады. 4.Пазначце над прыслоуями их разрад па значэнни. 5.Выканайце марфалагичны и словаутваральны разбор слова чамусьци,адразу.
болит голова, удивляться чему, не удивительно, на этих днях, топить печь, минуты три, в другой раз.
Например: благодарю вас - дзякую вам, жениться на ком - ажаніцца з кім, посмеяться над кем - пасмяяцца з каго
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.