Ад якіх слоў ставяцца склонавыя
1-4 класс
|
пытанні да выдзеленага слова? Запішыце гэтыя сло -
вы па ўзоры. Выдзеленыя словы в скобках.
У з о р. Не ступіць (з ч а г о?) з дарожкі.
Вузкая (дарожка) віецца праз густы лес. З (дарожкі)
ўбок не ступіць: гушчар непралазны.
Мінае зялёнае лета, надыходзіць жоўтая восень.
Залатым лісцем бярозы засцілаюць (дарожку). Пра-
ходзіш (па дарожцы) і азіраешся, ці не наслядзіў.
Зімой, калі паваліць снег, тонкія елкі і бярозы
гнуцца, схіляюцца, а (над дарожкай) з’яўляюцца кры-
штальна-белыя снежныя аркі, казачна прыгожыя і
вельмі крохкія.
Вузкая (што?) дарожка вiецца праз густы лес. З (чаго?) дарожкi убок не ступiць: гушчар непралазны. Мiнае зялёнае лета,надыходзiць жоутая восень. Залатым лiсцем бярозы засцiлаюць(што?) дарожку .Праходзiш (па чым?) па дарожцы i азiраешся, цi не наслядзiу. Зiмой калi павалiць снег, тонкiя елi i бярозы гнуцца, схiляюцца,а (над чым?) над дарожкай з'яуляюцца крыштальна-белыя сняжынкi аркi, казачна прыгожыя i вельмi крохкiя.
Другие вопросы из категории
Зімаваць, вярцець, шыць, заўважыць, берагчы, папрасіць, сячы.
Читайте также
пытанні да выдзеленага слова? Запішыце гэтыя сло -
вы па ўзоры. Выдзеленыя словы в скобках.
У з о р. Не ступіць (з ч а г о?) з дарожкі.
Вузкая (дарожка) віецца праз густы лес. З (дарожкі)
ўбок не ступіць: гушчар непралазны.
Мінае зялёнае лета, надыходзіць жоўтая восень.
Залатым лісцем бярозы засцілаюць (дарожку). Пра-
ходзіш (па дарожцы) і азіраешся, ці не наслядзіў.
Зімой, калі паваліць снег, тонкія елкі і бярозы
гнуцца, схіляюцца, а (над дарожкай) з’яўляюцца кры-
штальна-белыя снежныя аркі, казачна прыгожыя і
вельмі крохкія.
птушки.Шматгалосы птушыны хор не змаукае ни на хвилину.Лес звиниць ад радасных вясновых песен.
Шматгалосы птушыны хор не змаукае ни на хвилину. Лес звиниць ад радасных вясновых песень.
паехаць ,прынесци- аднесци ,пасвятлець- пацямнець, Спишыце дадзеяные пары слоу абазначце у их прыстауки чаму у слове уляцець пишацца я а у слове вылецець - е
На зиму мы лета у халадзильнику ци у шафе хаваем. Як? А вось як. Чэрвеньским ранкам, яшчэ да сонейка, узнимае нас маци з ложкау и прыгаварвае: "Уставайце, дзетки, па ягады пойдзем".
Сон неахвотна адпускае нас, але мы устаем. Па роснай звилистай сцяжынцы идзем да лесу. Свежае, нибы настоенае на туманах и кветках паветра, праганяе сон-дрымоту. Ды и маци падбадзервае: "Хутчэй, хутчэй, дзетки! Летам збярэш, а зимой як знойдзеш".