што неабходна найперш высветліць, каб вызначыць разам ці праз злучок пісаць складаны прыметнік?
5-9 класс
|
1.Утвораныя ад складаных назоўнікаў,якія пішуцца праз злучок
2.Утвораныя ад двух і трох раўнапраўных прыметнікаў
3.Якія абазначаюць колеры
4.Словы паўночна-заходні,паўднева-заходні, поў-усх...
5.З першай часткай усходне-,заходне-, паўночна-,паўднева-,якія уваходзяць у склад геграф. назваў
6.Утвораныя шляхам паўтарэння слоў
7.Утвораныя ад спалучэння імя і прозвішча
Другие вопросы из категории
Читайте также
помогите, пожалуйста, очень срочно.
яшчэ летняе сонца толькі-толькі выглядала першымі праменямі з-за далягляду...Неўзабаве праз нейкія пятнаццаць-дваццаць хвілін луг уквеціўся людскімі постацямі і свежыя духмяныя пракосы роўныя і шырокія ляглі ў поперак яго. Часам каса ўзнятая кім-сьці каб памянціць так адлюстоувала сонца, што здавалася нібыта яркая маланка пранізвала паветра над лугом.
Маўклівай сцяной стаяла залацістае жыта схіліўшы амаль да зямлі ядраныя вазкія і спелыя каласы. Вецер гнаў з сасновага бора гарачы водар смалы змешанай з хмельным пахам спелай збажыны і разносіў яго на вакаліцы. Жытневыя хвалі не спяшаючыся збяглі з узгорку набягалі адна на адну і разбіваючыся ў нізіне адступалі назад заспакоеныя на нейкі момант.
усмихнулася, кали убачыла_як у яе унучки ходзяць руки, месячы цеста.
2. Каб хлопчык трохи падцягнууся _ настауница параила часцей писаць дыктанты дома.
3. А вы чули, што _ кали хто наглядзицца у азёрную паду и памыецца ею, дак прыгажэйшым становицца.
4. ад бярозы, што пад ветрам раз пораз прыпадала да окна _ адарвауся и прылип жоуты лясток...
5. Кали сцихаюць самалёты, чуваць, як клепяць у вёсцы косы, бразгаюць у некага ля студни вёдры _ и кадахчуць на усё горла куры.
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.